Askasleikir

Hér áður fyrr borðaði fólk úr öskum en askur er einskonar dolla með loki. Heimili fólks voru lítil og margir bjuggu á heimilinu. Það var því ekki hægt að koma öllum fyrir við borð og sat fólk því oft í rúmunum sínum og borðaði. Hver og einn átti sinn ask og fékk skammtaðan mat í hann. Þegar heimilisfólk var búið að borða settu þau askinn stundum á gólfið þar sem hundar, kettir eða önnur heimilisdýr, gátu étið úr askinum. Askasleikir faldi sig undir rúmum og reyndi að vera á undan dýrunum að borða afgangana. Í dag laumar hann sér inn að ísskápnum þar sem hann borðar úr Tupperware-döllunum.

Í Jólasveinavísu Jóhannesar úr Kötlum sem birtist fyrst í ljóðabókinni Jólin koma árið 1932 lýsir hann Askasleiki svona:

Sá sjötti Askasleikir,

var alveg dæmalaus.-

Hann fram undan rúmunum

rak sinn ljóta haus.

Þegar fólkið setti askana

fyrir kött og hund,

hann slunginn var að ná þeim

og sleikja á ýmsa lund.