Þvörusleikir

Þvörusleikir er grannur og spengilegur. Hann er kenndur við þvöru en þvara er stór sleif sem var notuð til að hræra í stórum pottum en þær eru ekki mjög algengar í dag. Þvara var orð yfir árar í bát, svo stór er þvaran. Þvörur voru þó ekki notaðar mjög oft,  aðeins til að hræra í mjög stórum pottum. Þaðan kemur orðatiltækið „að standa eins og þvara“, þ.e. að standa og gera ekki neitt eins og þvörur gerðu flesta daga. Á 20. öld varð Þvörusleikir að láta sér sleifar nægja en allra síðustu ár hefur hann átt erfitt þar sem margar sleifar eru úr plasti og því sitja matarleifar í minna mæli eftir á sleifinni. Það gæti skýrt hvers vegna hann er svona slánalegur.

Í Jólasveinavísu Jóhannesar úr Kötlum sem birtist fyrst í ljóðabókinni Jólin koma árið 1932 lýsir hann Þvörusleiki svona:

Sá fjórði, Þvörusleikir,

var fjarskalega mjór.

Og ósköp varð hann glaður,

þegar eldabuskan fór.

Þá þaut hann eins og elding

og þvöruna greip,

og hélt með báðum höndum,

því hún var stundum sleip.